Dzieci doświadczają szeregu negatywnych konsekwencji przemocy w rodzinie. Są to m.in.:
- obrażenia fizyczne, np. zasinienia, zadrapania, złamania kości, oparzenia, urazy głowy i narządów wewnętrznych, urazy narządów rodnych w przypadku w wykorzystywania seksualnego, itp.
- dolegliwości psychosomatyczne, np. bóle brzucha, nudności, zaburzenia snu, zaburzenia łaknienia, „tiki” – mimowolne skurcze mięśni zaburzenia kontroli czynności fizjologicznych (moczenie nocne), wysypki alergiczne
o nieustalonych przyczynach, jąkanie się itp. - zaburzenia emocjonalne i zaburzenia zachowania, np. lęki, fobie, problemy
z nauką, zaburzenia nastroju, nadpobudliwość, zachowania agresywne, autoagresja, izolowanie się, małe umiejętności społeczne, kłopoty
z koncentracją, opóźnienia w rozwoju fizycznym i intelektualnym, itp.
Ponadto dzieci krzywdzone w rodzinie:
- uczą się rozwiązywania trudności i konfliktów przy użyciu siły,
- często okazują złość,
- są nadmiernie pobudzone i niespokojne,
- obwiniają innych za swoje problemy,
- mają niskie poczucie wartości,
- nie wierzą we własne siły,
- przeżywają huśtawkę nastroju (raz są zadowolone, a zaraz potem wpadają
w złość i gniew stają się uległe i za wszelką cenę chcą przypodobać się innym), - często szukają akceptacji poza domem i w ten sposób są narażone na uleganie wpływom grup ryzyka czy sięganie po różnego rodzaju środki psychoaktywne.